परिवारको फिर्ती

२०६५ वैशाख १७ गते मंगलबार ।

आज बिहान परिवार नेपालबाट जापान आईपुगे । विमानको उडानतालिकामा बिहान ६:२० बजे नारिता विमानस्थल आईपुग्ने भनी लेखिएको थियो । यसो बिचार गर्दा अध्यागमन र समान संकलनमा झण्डै एक घण्टा जति समय लाग्ने अनुमान लगाइ म त्यहा ७:२५ बजे पुगें । म पुग्दा उनीहरू बाहिर निस्किसकेको हुनसक्छन् भन्ने ठानी गेटको वरपर खोजे । त्यहा नदेखेपछि माथि विमान आगमनको तालिकामा विमान कति बेज आइपुगेछ भनि यकिन गर्दा पो थाहा पाइयो कि विमान त दुई घण्टा ढिला भई ८:२० बजे तिरमात्र आइपुग्ने रहेछ ।

त्यसैले मैले पनि २ घण्टाजति नै कुर्नुपर्ने भयो । एउटा पत्रिका निशीफुनाबासीमा नै किनेर रेलमा पढ्दै गएको थियो । त्यहि पत्रिकाको बाँकी भाग पढ्न थाले, एउटा कुनाको कुर्सीमा बसेर । झण्डै एक घण्टा जति पत्रिका पढी माथोल्लो तलाको 'डिपार्चर लबी' तिर टहल्न गए । आशियाना एयरलाइन्समा जागिर खाने मैले पढाएकी एउटी केटी 'मियुकी' छ कि भनी आशियानाको काउन्टरमा यताउति हेरे तर देखिन । डिपार्चार लबीको एक चक्कर काटेर म फेरि तल 'अराइबल लबी'मा ओर्लिए । ९ बज्न लागेको थियो । यात्रुहरू बाहिर निस्कने गेटको बाया छेउमा केहि कुर्सी दुई लहरमा राखिएका छन् । म त्यहिको एउटा कुर्सीमा बसी गेटबाट बाहिर निस्कने मानिसको चेहरा केलाउन थाले । निकै बेरमा पनि मैले पर्खेका अनुहार पत्ता नलागे पछि म कुर्सी छाडी गेटको वरीपरी चक्कर लगाउदै दाया छेउमा गएर उभिए । केहि बेरमा नै उनीहरू बाहिर आउदै गरेको देखे । 'सानी त ठूली मान्छे जस्तै वरिपरिको वातावरणलाई नियाल्दै हुन्छिन् । दुई महिनामा नै उनको निकै विकास भइसकेछ । नानी अलि दुब्लो दुब्ली लाग्यो । उनको बोली पनि तिखो तर लेग्रे खालको थियो, सायद निन्द्रा नपुगेर होला ।'

अनि हामीले दुइटा सुटकेस समान 'आना स्काइ पोर्टर' डेलिभरी सेवामा ३,०७० येन तिरी छाडिदियौ, समान बेलुकासम्ममा घर पुग्ने गरी । अनि हामी रेल चडेर घर पुग्दा ११:२० जति बज्दछ । यो माथिको फोटो रेलमा यात्रा गर्दाखेरी खिचेको हो ।
---***----

एक्लै बस्ने दिन सकिए ।

२०६५ वैशाख १६ गते, सोमबार ।

आज देखि मेरा एक्लै बस्ने दिन सकिए । परिवार झण्डै दुई महिना लामो नेपाल बसाई सकेर भोलि बिहान टोकियो आउदै छन् । २०६४ फागुन १८ गते (२००८ मार्च १) शनिबार नेपाल गई भाई प्रदीप पोखरेलको विवाहमा खुशीयाली मनाई, घर परिवार र आफन्त बिच रमाउदै दुई महिना बिताई भोलि २०६५ वैशाख १७ गते (२००८ अप्रील २९) मंगलबार यहा आई पग्छन् । भोलि यहा बिदा हो ।

यस पालीको नेपालमा घर परिवारसंगको भेटघाट हाम्री सानी छोरी ऋचाका लागि पहिलो हो । विदेशको बसाइको क्रममा जन्मेकी हुनाले उनीले ५ माहिनाको उमेर पछिमात्र घर परिवारका सबै जना र आफन्तसंग भेट्ने मौका पाइन् ।

दिदी श्रेयाका लागि पनि घर घुम्न पाउनु रमाइलो कुरा हो । उनी नेपाल गएपछि आफ्ना धेरै आफन्तसंग गफ गरी बस्न खुब मन पराउछिन् । घरमा र छरछिमेकका अरू केटाकेटी भेला पारी खेल्दा उनलाई धेरै राम्रो लाग्छ । श्रेया गत वर्ष बैशाख ९ गतेदेखि २५ गतेसम्म नेपालमा बसेकी थिइन् । यसरी चाडै चाडै नेपाल गइरहदा उनलाई घर परिवार प्रतिको माया ताजा बनाइ रहन सहयोग मिल्दछ ।

अहिले उनीहरू जहाजमा काठमाण्डौबाट बैंककका लागि उडिरेहेका छन (१८:३९ बजे, जापानी समय) । बैकक आइपुग्न २०:२० (जापानी समय) बज्छ । अनि त्यहा ३:५० घण्टा पर्खेर भोलि बिहानको ०:१० बजे (जापानी समय) मा उडी ६:२० बाजे टोकियोको नारिता विमानस्थल आई पुग्छन् । मैले बिहानको सबै भन्दा पहिलो रेल चढेर जादा नारिता विमानस्थल पुग्दा ७:२५ बज्ने रहेछ । उनीहरू पनि भित्र अध्यागमनको काम सकी चेक-इन समानलाई पर्खेर बाहिर आउदा झण्डै त्यस्तै समय होला ।

अस्तु:
---***---

एक्लै बस्दापनि रमाइलो

आजकल म एक्लै छु । परिवार नेपाल गएको हुनाले म दुइ महिना जति एक्लै भएको छु । परिवारमा चारजनाको हल्लाखल्ला बिचमा रमाइलो गर्दै बसेको मान्छे अहिले केहि समयका लागि एक्लै रमाउदै छु । एक्लै बस्दा पनि रामइलो गर्न म पोक्त छु । गत २० वर्ष मध्ये करिब १५ वर्ष त म एक्लै रमाउदै आएको छु । त्यसैले यो दुई महिना पनि नरमाइलो त पक्कै हुदैन होला । मेरो अनुभवमा निम्न काम गरेमा एक्लै बस्दाका क्षणहरू पनि सधै रमाइलो हुन्छन् ।
(१) अध्ययनमा प्रसस्त समय लगाउने: अध्ययन मानिसको जीवनमा अति आवश्यक निरन्तर प्रक्रिया हुनाले यति पुस्तक पढ्ने बानी बसालियो भने जस्तो सुकै समयको पनि सदुपयोग गर्न सकिन्छ । किताबको ज्ञानलाई व्यबहारमा उतार्ने बारेमा सोच्दा समय बितेको थाहै पाइदैन ।
(२) घरायसी काममा प्रसस्त समय लगाउने: बिदाको समय घर बस्दा सकेसम्म आफैले पकाएर खादा समयको राम्रो सदुपयोग हुन्छ । रूची अनुसारको स्वादिलो खाना पकाएर खादा स्वास्थ्य राम्रो हुनुको साथै खर्च पनि कम लाग्छ । त्यस्तै घर सफागर्ने काम पनि निरन्तर गर्नु पर्छ । कुनाकाप्चा सबै तिरको फोहोर सफा गर्ने, लुगाफाटा धुने जस्ता काम गर्दा पनि समय बितेको पत्तै पाइदैन ।
(३) नियमित शारीरिक व्ययाम गर्ने: बिहानको केहि समय शारीरिक व्ययाममा लगाउदा शरीर फूर्तिलो हन्छ, खाना रूच्छ, राति निन्द्रा राम्रो लाग्छ, र समग्रमा स्वास्थ्य राम्रो हुन्छ । व्ययामले शारीरिक तन्दुरूस्तता साथसाथै मानसिक स्वच्छता प्रदान गरी श्रृजनात्मक काम गर्न प्ररित गर्दछ ।
(४) मन पर्ने संगीत सुन्ने : संगीतले अनावश्यक मानसिक तनावमा फस्नबाट बचाउछ । गीतका शब्द शब्द केलाई संगीत मिसाएर सुन्ने हो भने मानसिक स्फूर्ति बढाउछ ।
(५) प्रकृतिमा रमाउने : प्रकृति नै यस्तो साथी हो जो जहा गएपनि साथै जान्छ । जुनसुकै ठाउमा गएपनि निस्वार्थी मित्र भएर प्रकृति हाम्रो अगाडि आई पुग्छ । फूल, रूख बिरूवा, वन जंगल, घासे चौर, खेतबारी, पहाड, ढुंगा, खोलानाला जताततै पाइन्छन् । यी सबैको समिश्रणबाट बृहत प्रकृति बनेको छ, जसले मानिसको उत्पति कालदेखि अहिलेसम्म अभिन्न सहयोगी मित्रको रूपमा निरन्तर सेवा गरिरहेको छ । त्यसैले प्रकृतिसँग घुलमेल गर्नु पर्छ, जीवन सधै रमाइलो भई रहन्छ ।
(६) अरूको लहलहैमा नलाग्ने: अरूको भनाईको आशय नबुझी अन्धो अनुशरण गर्दा कहिले काहि अनावश्यक चिन्तामा पर्ने सम्भावना हुन्छ । त्यसैले अरूको लहलहै भन्दा स्वविवेकले ठम्याएको काम गर्नु पर्छ । कतिबाट त 'एक्लै बस्दा साह्रै दुख होला, खाना खान गाह्रो होला बिचारालाई,' भन्ने फुस्रा सान्त्वना पनि बेलाबेला सुन्न पाइन सक्छ । केही समयको लागि एक्लै बस्दा यसरी 'बिचारा' हुनु पर्ने कुनै जरूरी छैन । सुखी, खुशी, र सफल जीवनलाई सार्थक बनाउनलाई हामीले हरेक पहलको उत्तिकै सदुपयोग गर्न जान्नु पर्छ ।

सारांशमा भन्नु पर्दा निरन्तर अध्ययन, सकारात्मक सोच, प्रकृति प्रेम, नियमित व्ययाम, र लगनशिलता भएमा एक्लै बस्दाको क्षण पनि रमाइलो हन्छ ।

२०६५ वैशाख १४ गते, शनिबार ।
---***---

नयाँ वर्ष २०६५

२०६५ साल वैशाख १ गते आइतबार,

अप्रिल १३, २००८ ।।

आज विक्रम सम्बत् २०६५ सालको पहिलो दिन, अर्थात नयाँ वर्षको दिन ।

यो वर्षलाई हार्दिक स्वागत गर्न र गएको वर्षलाई बिदाई गर्न हिजो बेलुका मिसातोमा नेपाली परिबारद्वारा एउटा भेलाको आयोजना गरिएको थियो । मिठो मिठो खाना खादै शुभकामना आदान प्रदान गर्दै मेरो कम्युटरमा नेपालको सम्विधान सभाको निर्वाचन परिणाम पनि हेर्दै रमाइलो गर्यौ । सम्विधान सभाको चुनावमा ने०क०पा० (माओबादी)ले राम्रो परिणाम ल्याउदै गरेको देखेर हामी अब नेपालमा स्थायी शान्ति स्थापना हुने भयो भनी हामी झन् खुशी भयौं ।

नयाँ वर्षमा शान्त, सुन्दर, विकसित नयाँ नेपालको उदय होस् भन्ने शुभकामना ।।

---***---

साधा, स्वच्छ, सिधा, सफल, सार्थक जीवन

साधा भोजन, नियमित व्ययाम, स्वच्छ विचार र सिधा आचार ।
सुखी, खुशी, सार्थक, सफल, दीर्ध जीवनका राज ।।

CA Election

२०६४ साल चैत्र २८ गते बिहिबार ।
--------------------------------

आज नेपालमा संबिधान सभाको चुनाव हुदैछ । नेपालमा अग्रगामी परिवर्तन, दीर्घ शान्ति, राजनितिक स्थिरता, सामाजिक र आर्थिक विकास गर्ने उद्देश्यका लागि सबै वर्ग, जाती, भेगका जनताको समान सहभागिताका साथ नेपालको संबिधान लेख्ने सभासद्को छनौट हुदैछ । अहिले नेपालमा ११:३० जति बज्यो, र अहिलेसम्म छुटपुट् स-साना घटनाहरू बाहेक सबैतिर शान्ति पूर्वक उत्सुकताका साथ जनताले भोट खसाइ रहेका छन् । आशा गरौ, निर्वाचन शान्ति पूर्वक सम्पन भई नेपाल आज देखि नै पूर्ण शान्ति र विकासको चरणमा प्रवेश गर्नेछ ।

---***---

हजुरआमाको माया

हाम्री हजुरआमा अहिले ८४ वर्षकी हुनुहुन्छ । म जन्मे देखि आज सम्म उहाले अर्तिउपदेश मात्र दिई रहनु भएको छ । उहालाई सबै भन्दा चिन्ता लाग्छ - नातिले बाहिर बस्दा राम्ररी खान्छ कि खादैन । त्यसैले जुनबेला म घरबाट बिदा भएर बाहिरका लागि निस्कन्छु, मयालु अनुहार पार्दै सम्झाउनु हुन्छ - खाना चाहि मजाले लोभ नगरीकन खानु है । घरमा हुदा पनि खाना खाने बेलामा अलि मिठो, नौलो चिज छ भने आफ्नो भागबाटै निकालेर हामीलाई दिनु हुन्छ । हामी घरमा हुन्जेल उहा भन्ने गर्नु हुन्छ - "तिमीहरू छौ, सन्तोष लाग्छ । तिमीहरू अ‍-आफ्नो कामका लागि बाहिर गए पछि यो घरमा दुई चार दिन त सबै तिर अन्धकारमय हुन्छ । बस्न मन लाग्दैन । खान मन लाग्दैन ।"

हामी केटाकेटी हुदा मोही पारेको दिन (हाम्रो घरमा हरेक एक दिन बिराएर मोही पार्ने चलन थियो) हजुरआमाले नौनी घ्युले पोतिएका उहाँका हात हाम्रो अनुहार र हातखुट्टामा दल्नु हुन्थ्यो । जाडोको बेला कहिले काही चिसोलागेर हामी किन सधै घिउ दल्नु हुन्छ भनि सोध्दा तिमीहरूको छाला दह्रो हुन्छ, चिसो गाडिदैन भन्नु हुन्थ्यो । मोही पारेको दिन हामी सधै एक एक डल्ला नौनी घ्यु पनि तात्तातो भातसँग खान्थ्यौ । यो क्रम मेरो विद्यालय स्तरको पढाई पुरा गर्दा सम्म चलिरह्यो । त्यसैको परिणाम हुनसक्छ, मलाइ अहिले पनि अरू नेपाली साथीहरु भन्दा कम जाडो लाग्ने गर्छ ।

निश्चय नै हामी स‍-साना केटाकटी हुदा हजुरआमा शारिरिक र मानसिक रूपमा हामी भन्दा धेरै दह्री हुनुहुन्थ्यो । हामी केटाकेटी हुदा हाम्रो गाउमा बिजुली बत्ती थिएन । हामी साँझ परेपछि घर बाहिर जान डराउद थियौ । म निकै ठूलो हुन्जेलसम्म पनि हजुरआमा सगै सुत्थे । पछि पनि हजुर आमाको छेउको खाटमा सुत्थ्यौ हामी तीनै दाजुभाइ । शु आएर राती उठ्नु पर्दा हामी बिस्तारै हजुरआमा बाहिर जानु परो भन्ने बित्तिकै उहा उठी हाम्रो साथी जानु हुन्थ्यो । अझैसम्म पनि हजुरआमाको निन्द्रा साह्रै पातलो छ । छिन छिनमा जागेर घरको हेरचाह गरी रहनु हुन्छ । पहिले हामी बसेको ठाउमा गाईगोरू चोरको बिगबिगी थियो । चोरबात बच्न हजुरआमा राती जागा रहेको संकेत बेलाबेला खोके जस्तो गरी दिइरहनु हुन्थ्यो ।

तर अहिले हजुरआमा उमेरले गर्दा हामी भन्दा कमजोर हुनु भयो । उहाँले हामीलाई भन्दा हामीले उहाँलाई सह्यार सुसार गर्ने बेला आएको छ । तर पनि अझै उहाँ हामीलाई नै सह्यार सुसार गर्न ब्यस्त हुनुहुन्छ । अहिले पनि टेलिफोनमा कुरा हुदा राम्ररी खानु, यता तिरको चिन्ता नगर्नु भनी सम्झाउनु हुन्छ । चिन्ता लिदा मन र शरीर दुवैलाई नकारात्मक प्रभाव पर्छ भनि सम्झाउनु हुन्छ । उहालाई नातिहरू विदेशिए, उतैको रहनसहनमा भुले होलान् भन्ने कहिले लाग्दैन । विदेशबाट मलाई यो ल्याइदिनु भनी कहिले भन्नुहुन्न । उहाँलाई त्यस्तो भौतिक समानको स्तर, मूल्यसँग कुनै सरोकार छैन । उहाँलाई सम्झेर जे लगेर दिए पनि हर्षका साथ गुणगान गाउदै स्विकार्नु हुन्छ ।

आजकल म यहा (जापानमा) एक्लै छु । केहि दिन पहिला घरमा फोन गर्दा हजुरआमाले सधै झै खाना राम्ररी खाने, अल्छी नगरी कन मिठो मिठो पकाउने, घर तिरको चिन्ता नगर्ने, आदि आदि भनेर सम्झाउनु भयो । हजुरआमाको सहास, माया, र हौसलाले हामीलाई सधै शक्ति प्रदान गरिहन्छ ।

२०६४ चैत्र २२ गते ।

---***---

Why are you living?

Someday somebody may ask you: why are you living?
Your reply would not be that much simple.
You should say:-
I living for my children; I am living for my wife; I am living for my parents; I am living for my relatives; I am living for my friends; I am living for my work; I am living for my colleagues; I am living to serve society; I am living to guide youngsters; I am living to love olders; I am living to care people; I am living for the betterment of technology; I am living for the betterment of everyone's life; I am living to enjoy and nurture the nature; I am living to maintain eternal peace; I am living to think; in total, I am living for the betterment of the whole world.

2008.4.1 12:17 night

---***---