एक्लै बस्ने दिन सकिए ।

२०६५ वैशाख १६ गते, सोमबार ।

आज देखि मेरा एक्लै बस्ने दिन सकिए । परिवार झण्डै दुई महिना लामो नेपाल बसाई सकेर भोलि बिहान टोकियो आउदै छन् । २०६४ फागुन १८ गते (२००८ मार्च १) शनिबार नेपाल गई भाई प्रदीप पोखरेलको विवाहमा खुशीयाली मनाई, घर परिवार र आफन्त बिच रमाउदै दुई महिना बिताई भोलि २०६५ वैशाख १७ गते (२००८ अप्रील २९) मंगलबार यहा आई पग्छन् । भोलि यहा बिदा हो ।

यस पालीको नेपालमा घर परिवारसंगको भेटघाट हाम्री सानी छोरी ऋचाका लागि पहिलो हो । विदेशको बसाइको क्रममा जन्मेकी हुनाले उनीले ५ माहिनाको उमेर पछिमात्र घर परिवारका सबै जना र आफन्तसंग भेट्ने मौका पाइन् ।

दिदी श्रेयाका लागि पनि घर घुम्न पाउनु रमाइलो कुरा हो । उनी नेपाल गएपछि आफ्ना धेरै आफन्तसंग गफ गरी बस्न खुब मन पराउछिन् । घरमा र छरछिमेकका अरू केटाकेटी भेला पारी खेल्दा उनलाई धेरै राम्रो लाग्छ । श्रेया गत वर्ष बैशाख ९ गतेदेखि २५ गतेसम्म नेपालमा बसेकी थिइन् । यसरी चाडै चाडै नेपाल गइरहदा उनलाई घर परिवार प्रतिको माया ताजा बनाइ रहन सहयोग मिल्दछ ।

अहिले उनीहरू जहाजमा काठमाण्डौबाट बैंककका लागि उडिरेहेका छन (१८:३९ बजे, जापानी समय) । बैकक आइपुग्न २०:२० (जापानी समय) बज्छ । अनि त्यहा ३:५० घण्टा पर्खेर भोलि बिहानको ०:१० बजे (जापानी समय) मा उडी ६:२० बाजे टोकियोको नारिता विमानस्थल आई पुग्छन् । मैले बिहानको सबै भन्दा पहिलो रेल चढेर जादा नारिता विमानस्थल पुग्दा ७:२५ बज्ने रहेछ । उनीहरू पनि भित्र अध्यागमनको काम सकी चेक-इन समानलाई पर्खेर बाहिर आउदा झण्डै त्यस्तै समय होला ।

अस्तु:
---***---